Ve aylar sonra yine ben... Yaz sonundan bu yana öyle çok şey yaşadım, öyle bir dönüşüm sürecinden geçtim ki, az evvel daha önceki yayınlarımı bir yabancının sözcüklerini okuyormuşçasına okudum biraz da. Çok hızlı dönüyor bazen dünya, birkaç ay içinde yılların yüklerini omzundan atabiliyor; veya yıllar içinde zor oluşacak bağları birkaç ay içinde kurabiliyorsun. Acıların yerini mutluluklar, giden dostların yerini gelen yeni dostlar alıyor. İnsan herşeyin bir başlangıcının ve bir sonunun olduğunun ve herşeyin dönüştüğünün farkında olduğu sürece sorun yok aslında. Ama bu da her şeyin sebebini ve sonucunu kontrol etmeye çalışan bizler için çok kolay olmuyor.
Sadece benim hayatım mı değişen? Tabi ki hayır. Az önce beni asıl etkileyen ilk blog yazıma yazılan yorumu görmek oldu. İlk şiir denemelerimi paylaştığımda, daha sonra sosyal medyadan yapılmış olan tüm paylaşımlarımda bana destek olan Cenan Torunoğlu. Yılların Stratejik Planlamacısı, Arçelik'te 5 yıl aynı şirket, 2 yıl ise aynı bölümün çatısının altında çalışma fırsatı bulduğum nadide insan.
Bu sene daha birkaç ay evvel kendisini kaybettik. Aslında en verimli zamanında, tüm o bitmek tükenmek enerjisi ile oradan oraya kültür elçisi gibi koşup, herşeye yetişirken birden kötü bir şaka gibi ayrıldı aramızdan. Son görüşmemiz yine onun sosyal medyada bir paylaşımına rastlayıp da katılma kararı aldığım Kadıköy Belediyesinin Stratejik Planlama Çalıştayı'nda olmuştu. İşlerden, güçlerden bahsederken konu yazdığım şiirlere gelmiş; onları bastırmam gerektiğinden söz etmişti. Hatta sen bastırmazsan ben yapacağım bunu demişti. Canım benim, o günden bana yadigar Kadıköy Belediyesinin terasında çekildiğimiz bu son fotoğraf kaldı. Allah rahmet eylesin, nurlar içinde yatsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder